Historia: Letra e Fundit- Part 17

Antonela e vogel e kishte perqafuar vellain e saj trupmadh dhe nuk po shqitej, e guduliste me gishtat e saj te vegjel prej nje nenete vjeçareje dhe nuk e leshonte per dreq.
Antonela, mbaro buken!-i foli Marsela dhe ajo u shkeput si te ishte me telekomand.- Gabrieli duhet te flas me ne!
-Atehere si jeni?! -tha ai ftohte duke mos ditur çfare te thoshte ate moment.
-Oh, shume faleminderit,-tha Bernardi duke lene goten e lengut te portokallit ne tavoline.- Gabriel, edhe mund te ulesh dhe te mos na flasesh ne kembe! Si thua?! Mund te pish dhe nje leng, ta siguroj nuk na harxhon aspak.-i tha bbai i tij.
-Gjithemone me kane pelqyer ironite e tua babi,-tha Gabri duke u ulur ne tavoline afer Antoneles.- Ironia shpreh inteligjenc!
Po ia veshte kot, babai i tij ishte nje nga stomatologet me te njohur te Vlores, ndersa ai i shiste mend me lojera ironish. Adoleshenca nuk mund ta piqte me shume se sa e kishte pjekur.
-Me behet qejfi qe po me kupton, gjithsesi, doja te te thoja, e mendove se çfare do konkurrosh ne Tirane, ne cilin fakultet, ne cilen dege?!-tha ai duke i drejtuar syte djalit te tij bukurosh te pispillosur.
-Me pelqen ekonomiku! -tha ai. -E di qe ne shtet eshte veshtire, por me pelqen te konkurroj ne Fakultetin Ekonomik!
Fjalet e Gbrielit terhoqen vemendjen e Antoneles qe po lepinte gishtat ngadale mos ta shikonin prinderit. Ne moment u kthye dhe tha:
-Do te jete ne nje shkolle me Elenen babi, prandaj!
Marsela dhe Bernardin hapen syte, Gabrieli u skuq dhe mbuloi fytyren me duar!
-Ah, prandaj ke deshire tek Ekonomiku?-tha Marsela duke qeshur dhe duke u sigururar qe Gabri te skuqej me shume!
-Jo, mami, me pelqen ajo dege, e di qe ju prisnit ndonje mjeksi, apo stomatologji, tipike profesione te familjes tone, por nuk me pelqejne aspak!
-Tani me binde!-tha Bernardi perseri me ironi!-Epo mire ne rregull, ti e ke ne dore, zgjidh ate fushe qe je i zoti qe do ia dalesh mbane! Ne do te mbeshtesim! -Tani me duhet te iki se po vdes per gjum, ishte dite e veshtire sot.-tha ai duke u larguar.
Fytyra e djaloshit u qesh ndersa Antonia u ngrys, heren e fundit qe kishte kapur telefonin e Gabrit te binte kishte mundur te lexonte mesazhet dhe kishte hapur namin ne gjithe shtepine duke cituar gjithe mesazhet e Elenes, po kesaj rradhe qe Marsela me Bernardin nuk kishin protestuar ndihej si ne faj qe kishte folur para kohe!
Bernardi u fut brenda po ashtu dhe Gabrieli, por perpara se te ikte e puthi forte mamane e tij e cila i peshperiti ne vesh pa e degjua agjentja sekrete Antonela.
-Je i lumtur zemer?!
-Plotesisht mami, te dua shume, hm se nuk te pyeta sa dhembe shkule sot!
Ajo filloi te qeshte dhe tha:
-Ia lash babait rradhen sot!
U futen brenda ne shtepi dhe Gabrieli shkoi ne dhomen e tij, kishte marr nje arush te madh per Elenen dhe e kishte fshehur anash krevatit. Ndersa Antonela per dreq u gjend aty per ti kerkuar falje por sapo pa arushin uleriti.
-Me ke blere arush mua???