Historia: Letra e Fundit- Part 22

 

Mberriten tek lokali ku po i prisnin Juna dhe motra e saj Amantia, qe ishte bere si nje kukull e rrembyer nga vitrinat e dyqaneve luksoze.
-Ne mars vajte?-tha Juna e nxehur  nga pritja,-eshte lengu i dyte qe po mbaroj dhe ju akoma rruges.
Marseli iu frua afer saj dhe e puthi tek qafa duke u treguar sa me i rezervuar ne prezence te motres se vogel qe po ngerdheshej duke i pare te dy duke u perkedhelur si kalamaq.
Amantia, kenaqesi qe je midis nesh!-i tha Elena e cila u ul afer Gabrielit dhe motres se saj. Na falni qe u vonuam por...
-Ti gjithemone vonohesh...-i tha Juna duke shkeputur vemendjen nga Marseli qe po i qendronte afer dhe po e shikonte ne sy si ata lugatet. - E ke zakon plesht dhe kurr nuk e ke hequr. Ke gjetur Gabrielin ti qe te pret se te ishte ndonje tjeter, si puna e Marselit...
Marselit per pak u mbyt me lengun e Junes qe po e pinte gjasme pa vemendje te saj.
-Une gjithemone te pres ty.-tha ai duke bere nje fytyre si budalla. -Heren e fundit qe po te prisja per pak me kafshuan qente rrugaç te lagjes tende!
-Thjeshte donin te miqesoheshin me ty.-tha Juna duke vene re se Amantia, Linda dhe Gabrieli po qeshnin duke u tallur.
-Duke me kafshuar?! Kjo eshte menyra e  te pershendeturit e?
-Marsel, mjafte. Ben mire te me thuash se çfare kostumi do veshesh per mbremje? -tha Juna gjithe seriozitet.
-Qenkam i privilegjuari i tavolines une keshtu? Qe duhet te flas i pari?!
Ai u ndesh me disa shikime te eger dhe gjithe inat nga tavolina dhe filloi te fliste.
-Ne rregull, atehere do vesh kemish, pantallona , dhe atelete. Kostum, jo. E urrej, nuk rri rehat dhe per me teper do dukem si burr!
-Pse çfare je ti? Grua!?-ia priti Linda duke ndezur gjithe tavolinen ne te qeshur.
Juna vuri duart ne fytyre dhe filloi te qeshte nen ze, derisa ne nje moment afer tavolines erdhi kokekuqja e klases, Megi, gjithe ekstravagance me ato rrobat e ngushta qe dukeshin sikur do ti pelcisnin nga momenti ne moment. 
-Karnavalet jane sot?!-tha perseri Linda por nuk u degjua se ia mbylli gojen Elena qe ndodhej afer, ndersa Gabrieli qe e degjoi qeshte nen ze.
-Do ta qepni ju te dy! Do e ofendojme!-tha Elena qe ndodhej mes tyre.
-Pershendetje grupi me simpatik i klases, per çfare jeni mbledhur ketu sot?!-tha ajo duke u tundur perpara kokes se Marselit i cili rrotullonte syte pa pushim dhe imitonte çdo fjale qe ajo thoshte! - Gabriel çkemi?!
Te gjithe u shtangen, e dinin shume mire qe kokekuqja i qepej Gabrielit deri ne ate pike qe duhet te nderhynte Elena qe ajo te largohej, por kesaj rradhe vertet e kishte tepruar duke i folur atij ne veçanti kur ne tavoline ishte plote gjashte veta!