Historia: Letra e Fundit- Part 25

Dona po qan?-tha Elena duke shkuar brenda ne dhome, duke iu drejtuar Lindes e cila ishte shtrire per shtate pale qejfe mbi divanin e bute te gjyshit te saj.

-Dhe çfare?!-tha ajo gjithe indiferenc.-Mos me thuaj qe po te vjen keq?! Sa dite kemi kaluar ne te dyja duke qare, duke fjetur pa ngrene asnje cope buke? Sa here i jemi lutur per te na lene te dale dhe çfare kemi marr si shperblim vetem ore te tera duke qare! As me behet vone e dashur moter.-tha ajo duke ndezur televizorin e vogel qe ndriçoi gjithe ambejentin

-Mua me vjen keq per te!-tha Elena duke u ulur ne divanin e vogel.

-Mua aspak! Naten e mire! -tha ajo duke u shtrire ne krevatin e rehatshem te dhomes. 

Elena ishte pak me ndryshe se motra e saj Linda, edhe ne qofte se ishte lenudar, ajo perseri e zbuste zemren ne rastin e pare qe i shfaqej. Rasti i Dones. Linda u shtri por kureshtja e Elenes per Donen nuk e linte rehat, derisa nxorri koken tek cepi i deres dhe pa njerken e saj qe qendronte akoma ulur duke qare. Mori guximin dhe doli nga dera, u afrua afer saj dhe me frike tha:

-Cfare te ka ndodhur Dona?

Ajo nuk e priste, ngriti koken dhe aq shume kishte qare sa syte i ishin fryre dhe ishin bere te kuq.

-Nuk kam gje!-tha ajo eger duke keputur nje cope tjeter letre per te fshire syte qe dukej sikur do ti pelcisnin nga momenti ne moment.

-Kot nuk qajne njerezit, dhe qendrojne dite te tera shtrire duke mos folur me askend...-tha ajo duke u ulur ngadale dhe me frike afer saj.

Dona u habit! Jo per fjalet qe tha Elena por sepse ajo e kishte kuptuar gjendjen e saj, i kishte kushtuar rendesi. Nuk foli dhe fshiu perseri syte e mbushur me lote. Merrte fryme me veshtiresi dhe...

-Je zene me babain?! -tha Elena perseri.

-Jo, absolutisht! Rralle diskutoj me te!

-Atehere çfare ka?

-Nuk do ta kuptoje dhe po te thosha se çfare ndjej ne keto momente, aq me pak ty! Sepse une jam...

-Njerka ime e kuptoj! Por a e ke pyetur veten se si shume femije te tjere jetim jetojne te qete me njerken apo njerkun e tyre.

-Po e kam pyetur, por ajo qe nuk kuptoj eshte se perse djali im nuk jetoi dot me njerkun e tij.-tha ajo duke i shtuar lotet.-Do ishim larg tani te lumtur! 

Tha keto fjale dhe u largua brenda per ne shtepi duke e lene Elenen me njeqinde pikepyetje ne koke. Dona kishte nje djale?! Por nuk jetoi dot me njerkun e saj. Vrapoi per te Linda dhe e zgjoi duke uleritur. 

-Cfare pate ti? Me zgjove nga gjumi!-tha Linda egersisht.

-Me jep numrin e atij Lukas, e ke?

-Ti nuk je ne terezi? Ku ishe?

-E ke numrin apo jo?! -bertiti Elena duke e zgjuar plotesisht nga gjumi motren e saj.

-Se di, ka kohe qe nuk me ka telefonuar! Besoj se do kete humbur mes numrave te tjere!

-Me duhet ta gjej patjeter ate numer.-tha Elena duke kontrrolluar numrat e pa rregjistruar ne telefonin e se motres.