Historia: Letra e Fundit- Part 9

Mbremja kaloi kendshem, Gabrieli kishte perfunduar duke i lagur te gjithe me ujin e kripur te detit qe naten dukej sikur do t'i perpinte. Ishin ulur perseri ne pjesen me te larte te restorantit dhe kishin shijuar pijet e lena pergjysem. Me pas ishin kthyer ne zonen e Vlores dhe kishin shijuar ushqimin e tyre te shpejte dhe te perhershem. Elenen e kishte shoqeruar Gabrieli deri afer shtepise, mos ta shikonte Dona normalishte sepse do pelciste sherri ne shtepi dhe rrezikonte te denohej mos te dilte mbasditeve per nje jave rreshte. Sa te rrezikonte me mire te fshihej i dashuri sesa te afrohej aty.
-Naten.-i tha ajo duke u drejtuar drejte rruges pa ndriçim te lagjes se saj.
-Po pres ketu sa te arish,- u degjua zeri i tij.- Naten! 
Nderkohe qe Elena afrohej afer shtepise Gabrieli e ndiqte nga pas duke u fshehur ne hije afer deres se shtepise se saj. Donte te sigurohej qe ajo te merrinte mire!
Elena mberriti ne shtepi, hapi porten e madhe dhe hyri, por sa do hapte deren e shtepise i doli Dona perpara duke e trembur per vdekje.
-Sa eshte ora qe po vjen ne shtepi ti?-i tha ajo, zeri i se ciles e shtangu Gabrielin nga jashte portes se madhe te shtepise se saj. 
-Nuk eshte dhe aq vone.-u pergjigj Elena me gjysem zeri, veprim te cilin Gabri e kuptoi mjafte mire. -Dua te them, kam pasur dite qe kam ardhur me vone se sot.
-Jo, genjen, sa po vjen dhe me shume po tregon mungese respekti ndaj meje, nuk po me degjon me. Mos do qe ta marr babain tende ne telefon tani?!
Elena e dinte qe edhe po ta bente nuk eshte se do ti interesonte shume, keshtu qe heshti se sa te nxirrte ndonje llaf qe do ndizte flaken me keq.
-A mund te futem brenda?!-tha ajo e qete.
-Jo nuk mund te futesh, nuk dua une. Erdhe me vonese, dhe ta kam bere te qarte, ke per te ndenjur jashte nese nuk me degjon. Dhe sot do qendrosh...ku te duash ti.-tha ajo qeshur me ironi, ndersa nga ana e dritares Linda po pergjonte fshehurazi.
Elenes as kjo nuk i interesonte, ne fund te fundit, kishte ku te qendronte edhe nese nuk futej ne shtepine e madhe. Ishte dhoma e gjyshit jashte shtepise, atje ku preferonte te qendronte neteve te ftohta me shi, perpara flakes qe ndizte me drunjte e lisit!
-Ne rregull!-i tha ajo e qete, duke e bere njerken e saj te kerciste dhembet nga inati dhe duke mallkuar neper dhembe.
 Teksa po largohej pa Linden qe i kishte drejtuar nje gisht per nga dhoma e gjyshit te saj.
Gabrieli kishte degjuar gjithçka, duke u afruar me afer portes, por nuk ishte ndjere. Ne qofte se situata behej me keq, do nderhynte domosdoshmerishte.Vuri re se hapat e Helenes po drejtoheshin per nga ana e djathte e shtepise, degjoi nje te trokitur dhe nje dere qe u hap. U afrua me afer portes dhe degjoi zerin e gjyshit te saj:
-Elena, çben ketu e vogel e gjyshit?!
-A mund te qendroj me ty sot? Dona me la jashte se erdha vone dhe nuk...
Ai degjoi disa te mermeritura te tjera te plakut dhe deren qe mbyllej! Donte ta hidhte ne shesh ate porte, por kuptoi qe nuk ia vlente!