Historia: Letra e Fundit- Part 34

Linda doli me vrap per te shkuar afer portes, ndersa koka e Personit pas deres qendronte pa levizur sikur te ishte duke pritur ne pabesi te hapte dikush deren. U afrua dhe tha:

-Kush je?

-Donen kerkoja!-tha ai i qete! 

Epo mendoi Linda nuk po me duket njeri i keq, po e hap njehere!

-Ti? Ku te kam pare ty une?!-tha ai i habitur.

-Se di ku me ke pare, por une di se te kam degjuar diku, me dukesh ze i njohur!

Ai qeshi lehte dhe tha:

-Une te kam marr ne telefon, ne fakt nuk e di saktesishte nese kam marr ty apo motren tende por di qe kam marr nje nga ju te dyja.

Linda e kuptoi situaten, e kuptoi qe ai ishte djali i njerkes se saj, me shume mundesi qe te ishte dhe vellai i saj dhe beri sikur nuk dinte gje.

-Ah, domethene ti me njeh dhe nga me njeh, po njerken time nga e njeh?!

-Le te themi se njihemi, nuk te shpjegoj dot gje pa folur me Donen. Dhe sa per telefonin, me fal qe te shqetesova!

-Nuk ka gje!

Linda u habit perse nuk e kishte ngacmuar apo nuk kishte hedhur ndonje shikim te dyshimte dhe kjo do te thoshte diçka. Gjithsesi la mendimet e saj pas dhe vrapoi per ti folur  Dones e cila nuk pranoi te dilte! 

-Nuk pranon te te takoj!-tha ajo duke dale nga shtepia e madhe!- Nuk do te takoj asnje!

-I thuaj qe e kerkon nje djale me emrin Luka!-tha ai.

Dona e degjoi dhe u ngrit si e çmendur, si nje fantazem filmash u gjend pas deres. Ferkonte forte fytyren dhe nuk i besohej qe aty ishte Luka!E kishte marr malli dhe ashtu si ishte pa sheshka u nis drejte tij dhe e perqafoi forte duke qare!

Linda pa se Luka  e shtrengoi forte dhe nuk foli asnje fjale, te dy u futen brenda. Teksa po largoheshin Luka u kthye nga ajo dhe i tha mos te merzitej se po e linin vetem! Ne fund te fundit perse duhet ti jepte shpjegime?!