Linda nuk protestoi pas fjaleve te Lukas, beri sikur u largua por doli perseri. Luka u fut brenda ne shtepi bashke me Donen e cila qante dhe vetem qante. Dukej qarte se Luka ishte penduar sepse e mbante per krahu sikur do binte nga momenti ne moment. Linda vrapoi poshte dritares se dhomes ku gjendeshin te dy dhe po degjonte pa bere ze, mbi borduren e shtepise!
Dona qante dhe ai i thoshte vetem mos te vazhdonte me ne ate gjendje sepse gjerat do rregulloheshin. Por ajo qe nuk kuptonte Linda ishin gjerat qe do rregulloheshin,cilat ishin ato gjera?!
-Perse u largove nga mua?-i thoshte Dona duke qare.
-Sepse nuk po e duroja me ate gjendje, sepse ishte e pamundur te jetoja me ju.-i pergjigjej ai.-Njerku im me keqtrajtonte, ti nuk e kundershtoje dhe rrugezgjidhja e vetme ishte te ikja.
-Nuk eshte e vertet qe nuk te doja apo nuk doja te kujdesesha per ty!
-Ma, ti e kishe mendjen tek Alberti, mua as me llogarisje, normalisht ishte koha kur ishe zene me babain tim dhe une thjeshte nje pengese per ty! Jam kurioz, e di Petrti qe ka nje djale?!
-Jo, nuk e di!
Linda shkiti nga bordura ku po qendronte me mundim te madh! Ai ishte vellai i saj nga babai dhe Dona e kishte braktisur ne nje fare menyre. Jo vetem kaq, ajo kishte genjyer babain e saj. Mori telefonin per ti telefonuar Elens dhe syte po qanin vetvetiu.
-Tani per tani nuk dua ta marr vesh babai jot, ka per te mbajtur inat.-vazhdonte te thoshte ajo dhe Linda e degjonte te mbytur biseden.
Idergoi nje mesazh Elenes dhe shkoi ne shtepi. Cfare te bente, ta lajmeronte babain e saj apo jo?!
Teksa Elena dhe Gabrieli po uleshin ne restorant, telefoni u drodh dhe nje mesazh u duk ne ekran.
-Duhet te jete Linda!-tha ajo.
Hapi telefonin dhe çfare te shihte!
-Domethene qenka e vertet?!
Sa po vjen dhe me interesant po behet....me pelqen me shume tani se sa me perpara :)
ReplyDelete