Melody - Second Part!

Në cep të komodines ishte telefoni dhe po binte pa pushim, ishte shoqja ime dhe kushurira e dyte e tij, Dafni.
-Viol, ku je?! - filloi te me pyeste ajo.
-E ku tjetër përveçse në shtëpi! -iu pergjigja pa humor dhe me zemren qe me hidhej perpjete!
-Hapa skype-n, zbulova wireless free këtu,-vazhdoi te thonte ajo midis entuziasmit,- më duket se kanë ardhur turistë të rinj dhe po e rrembej sinjalin nga ata!
Nuk kisha deshire te flisja me Dafnin, doja te shkeputesha prej asaj qe kalova pertej detit, dhe nese do ishte nevoja  do largoja prej vetes edhe njerezit qe kisha ne jeten time!
-Të përgjerohem! Ti ke nevojë e di!
Nuk doja t’ia prishja, hapa kompjuterin dhe u gjënda me fytyren e Dafnit përpara ekranit.
-Doja të vija aty, por e di ti si janë këta të shtepise, ka shumë turistë vërdallë dhe është vonë! Vio çfarë do bësh me Nikon?!- me pyeti ajo sapo me pa!
Dafni jam aq e lënduar, dua vetëm të qaj, të bëj një shëtitje nga deti me kufje ne vesh dhe kaq! Kam nevoj te harroj,-i thashe  qete!
-Ai do të të takoi,-tha ajo me gjysmë zëri!
-E përse të më takojë, ka kush ta kënaq, për çfarë i duhem unë?! 

Realisht nuk e kuptoja se çfare kerkonte nga mua!

-E di çfarë Dafni nuk filloj të ankohem më!  Apo të vuaj si mamaja ime për një copë tradhetar, e pranojë me përulesi që jam nje copë idiote, por deri perpara një jave, tani jo me!
- Më vjen keq por më duhet ta beja Viol, e di qe nuk do me falësh kurrë por unë dua t’ju shoh të lumtur, ose më saktë të sqaroheni dhe pastaj e dini ju!
- Cfarë po thua Dafni?!
Në moment ajo u largua nga ekrani dhe përpara tij doli një fytyre e njohur, doli arsyeja e lotëve të mi që thaheshin në fytyrë për çdo natë!
Ishte fytyra e Nikos!

Shtanga, nuk e prisja që ekrani i kompjuterit të zihej prej fytyrës së atij personi që kisha ditë që nuk kisha guxuar ta shihja ballë per ballë. U largova më tutje dhomës, duke e parë ekranin nga larg, nuk munda ti qëndroja dot aq afër! Më shkaktonte dhimbje, fytyra e tij, zëri dhe prezenca e tij. Heshtja dhe shokimi u thyen nga fjalët e Nikos!

N: Viol, ku vajte, të lutem dua vetëm të më lejosh të shpjegohem, të lutem, dil përpara kompjuterit. Të përgjërohem, nuk do të marr shumë kohë, por të lutem vetëm dil!
- Ik, nuk dua të të shoh më, largohu nga ekrani, mos ta mbyll skype-n! – i thashe e acaruar duke ardhur sa andej këtej nëpër dhome e duke shfryrë lëndim!
-O jo të lutem, çfarë mund të bej që të më falesh, Viola dil të të shoh, vetëm një minutë! Dreqi ta haj, njerëz jemi dhe gabojmë apo jo?-filloi te uleriste Dafni.
Nderkohe erdha me vrap nga cepi I dhomës dhe gjithë sarkazëm fillova të flisja!
-Të kam thënë ndonjëherë që kurrë nuk kam besuar plotësisht tek ty? E ndjeja që do ma bëje keshtu, por nuk ka problem, do ta paguash një ditë, e di! U talle, këtë dite të bëjë më mirë gjithë kesaj kohe!
Ke të drejtë të flasësh kështu, pas gjithë asaj që pe! – tha Niko në pendesë dhe duke iu marr fryma-Je e lënduar dhe unë jam një copë idioti që nuk dita të të vlerësoj! Gjithsesi duhet të dish se unë të adhuroj pa fund Viola, do jepja gjithçka të ktheja kohën pas dhe të ndaloja ngjarjet që ndodhën!
-Kaq kishe për të thënë, nuk kam më kohë për të humbur me ty, jo më!
Po ta shpjegoj përsëri,- filloi të bërtiste Niko duke u ngritur nga tavolina e kompjuterit dhe duke ngritur peshë ekranin e tij,- Atë natë isha i dehur, të thashë! Nuk e dija çfarë po beja.

Në Mikonos organizoheshin çdo mbrëmje beach party, madje festa të tilla fillonin që në maj. Temperaturat e larta, deti i mrekullueshëm, krijonin ambjentin më të përsosur për pak momente romantike.
-Justifikim i bukur, ishe i dehur dhe në dehje e sipër u gjënde i puthur nga … ajo,-  u shpreha e mbushur me ironi. - Skena ishte shumë e bukur, meritonit një Oscar të dy!
-Viola, të lutem e di që kam faj, por mos më ironizo në këtë mënyrë të lutem!
Ajo ishte shumë e qetë derisa një moment shpertheu më keq!
-Je një cop maskara, një manjak, ja çfarë je ti! Nuk dua të të shoh më në jetën time kuptove?! Shko jeto me striptistet e kabareve, ato të përshtaten! Apo nuk shkoni?!
-Mendoja se mund të sqarohesha me ty Viola, por qënka e kot…
-As mos të shkoje ndërmend se do bie në nivelin tënd për t’u sqaruar me ty, - i thashe në menyrë të prerë -Ik!
Ai u nevrikos, u ngrit nga karrigia në moment duke u kthyer përsëri më shpejtesi për ti thënë :
-Dije që të dua shumë!
-Ik të thashë,- i tha me gjysmë zëri dhe sytë iu mbushen me lotë!
U largua dhe nga larg u duk që perplasi derën e dhomës së Dafnit. Ndërkohë në ekran u shfaq Dafni.
-Viol…
-Nuk dua të të shoh më as ty!
-O jo, Viola të lutem, më fal por e bëra për ju!
-O shumë faleminderit shoqe, sapo kisha filluar të mjekoja plagët dhe ti mi ngacmove përsëri! Vazhdo përkrah kushuririn tënd! Lermë rehat mua!

Mbylla skype-n dhe i hodha një sy dhomës, dukej e qetë dhe boshe, ndërkohë brënda në komodinë kisha lënë albumin e fotove tona. Në cepin tjetër të dhomës qëndronte në ajër një tollumbace me helium, gdhëndur mbi të, të ashtuquajturat ndjenja të sinqerta, dhe kutia e madhe e bizhuterive, gjysma e të cilave ishin dhurata për çdo festë, apo letrat e fshehta të dashurisë që ndodheshin në kutin sekrete.

Ajo që duhet të beja ishte ti flakja të gjitha. Kishte marrë fund me pak fjalë. Më duhej ta pranoja edhe pse vazhdoja të qaja si nje budallaqe. Lidhja për gati dy vjet mbushur me aventura kishte përfunduar për shkak të një nate dehëse buzë detit me striptistet e huaja.

Erdhi mëngjesi. Sytë me ishin fryrë nga të qarit, por duhet të shkoja në shkollë, ishin gati dy apo tre ditët e fundit!- Vio, çkemi zemër ?!  Të mora dje në telefon po e kishe mbyllur… -me tha Estela gjithe delikatese.

- Eh, nuk isha mirë, dhe fjeta shpejt! Për çfare më more nësë mund të ma thuash këtu.
-Viol, përse nuk më ke treguar për atë që të ka ndodhur?! Të gjithë e kanë marrë vesh, përveç meje! E kisha fjalën për çështjen e lidhjes tënde me Nikon, jeni ndarë apo jo?!
-E ke gabim Stel, askush se ka marrë vesh nga unë, llafet më janë bërë si ferrat nëpër këmbë. Pastaj nuk dua të flas më për këtë çështje, tashme i përket të kaluarës!

-Ke të drejtë! Por duhet të flasësh me dikë për gjithçka ndjen, mos i mbaj të gjitha brenda teje. Unë isha pranë teje dhe ti nuk e bëre, unë jam mikja jote. Pastaj të kisha thënë si ishte Niko! Besome ose hapu tek unë!
-Të falenderoj për gjithçka Stel, preferoje ti besoj vetëm trurit tim që këtej e tutje, pa ofendime por zhgenjimet e kohëve të fundit më kanë stepur nga gjithçka. Po shkoj në orën e fundit të mësimit.
U largova për në klasë ndërkohe që Estela, po vinte pas, sinqerisht nuk më bënte përshtypje askush, dhe asgjë! Aq më pak ajo, dhe besoj se kjo ishte arsyeja që më kishte marrë në telefon sepse nuk e bente ndonjeher, të mbushte tërë dynjan me llafe, padyshim kjo ishte puna e saj!!

Ndërkohë Estela ishte shumë kurioze të merrte vesh gjithçka, gjera qe une i mora vesh shume vone.
- Dafni! Ckemi! Ke fol me Violën?!
- Jam një idiote, nuk më flet më. Bëra diçka që e merziti dhe ka të drejtë!
-Më fal por çfarë faji ke ti se kushuririt tend i pëlqejnë turistet e reja që vijnë çdo vit këtu?
-Po ti nga i di?! Nejse nuk mund ta mohoj se është faji im sepse unë i njoha, dhe për më tepër Viola ishte mikja ime deri pak moment më përpara. Shpresoj shumë që të pajtohem sa më parë me të! Nuk e shoh dot aq të lënduar, të heshtur, indiferente ndaj meje.
-Po sikur ishte mikja jote apo jo, dhe miket nuk zihen?!
-Estela, mjaft me kunja, e di shumë mirë që ti vdes për Nikon, por ja ku po ta them, tani që është i lire, se mos bënë prove ti afrohesh në sy të Violës, do kesh punë me mua!
- Nuk e kuptoj përse më flet në këtë mënyrë Dafni. Unë nuk urrej njeri thjesht më pëlqen Nikosi, është hot!-O qepe idiote, jam e sigurt që Viola do ta fal, dhe mjaft iluzionove për të , në rregull?! Ata do të kthehen bashkë sepse janë te dy super.
-Haha, çifti hollywood-ian, sa keq u ndanë dhe gjithë kjo shkollë e vogël ka material për të folur! Dhe diçka tjetër Dafi, po mos të ishte kushuriri jot vërtet do mendoja se ti vet e pelqeje!
-Ti nuk je në vete! Si mund të flasësh kështu për Violën, kur ajo të është gjendur pranë në çdo moment që ti ke pas nevojë?! Sapo ti rregullojë gjërat më te do ia them nja dy fjalë për ty!
-Të shpresojmë të të besojë pas gjithë asaj që i bëre.
-Sapo njoha versionin adoleshent të shtrigës së Borbardhës, dhe ja ku po ta them, më pëlqente më shumë versioni i vjetër!

Nderkohë, nga dera e madhe e shkollës po hynte Nikoli, ashtu si i fliste Dafi! Ajo u afrua për ti folur!

-Niko, Nikol, hej, e ke humb fare, mbaje veten! Kusho po të flas!
Fal, Dafi, s’jam as në qiell e as në tokë! E ke parë atë ? – tha ai duke parë sa andej këtej nëpër oborrin e vogël të shkollës.
-Kam parë syte e mi që të më dalin, e djallosem, mirë ti që nuk rri dot po unë ç’pata që degjova ty. Bëmë gabim dje, nuk duhet të flisnim në atë mënyrë. Viola ma përplasi në fytyrë që jam një tradhëtare!
-Kështu të tha?! Më vjen ta kap tani, ta perqafoj fort dhe të ikim që të dy që këtej!
-Ngadalë , ngadalë, zoti ëndërrimtar, si do i rregullosh muhabetet me të ? Ju nuk mund të ndaheni !
Papritur i doli ajo që priste përpara vet syve të tij, ishte pikërisht Viola!
-Ja ku është po shkon të marrë makiaton e përditshme, e veshur bukur si gjithmonë, dhe vetëm kohet e fundit. Sa ironike jeta apo jo Daf ! Po pse është vetëm?
-Normale që vetëm, me kë duhej të ishte, me mua që ia punova apo me Estelën që nuk pret moment të marr vesh diçka dhe të mbush gjithë Mikonosin me llafe!! Meqë ra fjala, mos të shoh afër saj!
Cfarë ke pirë ti, çfarë pune kam unë me të?! Më intereson vetëm ajo atje! – tha ai duke treguar me gisht Violën e kishte marr kafen e saj dhe po drejtohej drejt hyrjes!