Historia: Letra e Fundit- Part 32

Mes zhurmes se klases dhe frikrave te nxenesve te tjere te klases Elena dhe Gabrieli e dinin qe do t'u dilnin preferencat e para, kishin kapur pothuajse maksimumet e pikeve! 

-Do jemi larg per pak kohe apo jo?!-tha ai te dashures se tij teksa ishin ulur ne nje lokal prane detit, te dy vetem.

-Eshte sikur do filloj nje jete te re!-tha ajo duke qeshur me embelsi.

-Me thuaj te iken ato parandjenjat e shpifura?

-Hm, jo fatkeqesisht, gjithe kohes me shoqerojne dhe me zene frymen!

-Elena, me degjo pak,-tha ai duke u ulur me afer asaj se sa ishte. -Une e di se çfare tipi je, e di se çfare njeriu je, e kuptoj qe mami jot te mungon ne çdo aspekt, e di dhe qe je shume e brishte dhe lendohesh shume lehte. Besome po kujdesem shume qe ti mos te zhgenjehesh ne çdo aspakt nga mua sepse e di qe do thyheshe shume!

Elena e kishte kuptuar kete difekt tek vetja e saj, e dinte qe nuk duhet te ishte aq e varur nga ai, sepse jetes nuk i dihej nese nje dite perfundonte gjithçka, asaj patjeter do i shembej bota dhe nuk do kishte per ta marr kurr veten! Ishte e vetedijshme per kete fakt!

-E di Gabriel, por ti me ke bere keshtu, je treguar shume i qete shume i duruar me mua, shume i vemendshem se mos me hynte ndonje cope qelqi ne sy, ne gjithçka me pak fjale. -tha ajo duke e shtrenguar doren e tij te madhe krahasuar me te sajen.- Te dua shume, te adhuroj, te kam zili ne disa aspekte se di çfare te them tjeter.

-Asgje mos thuaj,-tha ai.-Ma thone vet buzet e tua!

Ditet kalonin dhe Mbremja e madhe po afronte, maturantet i shikoje çdo dite teksa benin shetitje te gjata me makina neper qytet, perpara se te fillonte mbremja. Te gjithe i shikoje dhe i degjoje duke u interesuar per rrobat e tyre, veshjet, bizhute, djemte merakoseshin per makinat, qe do shoqeronin partneret e tyre. Kudo gumezhinin fjale per festat. Ishte Festa e Madhe, vinte vetem nje here ne jete!