Historia: Letra e Fundit- Part 45

Festa kishte filluar , profesoret ishin mbledhur ne nje cep dhe diskutonin duke u hedhur shikime  tavolinave te nxenesve qe gumezhinin si bletet. Gabrieli po fliste dhe komplimentonte

Elenen per fustanin e hatashem qe kishte zgjedhur nderkohe qe e ushqente me ushqimet qe ishin servirur ne tavolinen e rrumbullaket ku ishte ulur grupi i tyre.

-Kam pershtypjen dite me te bukura do na presin!-tha Marseli duke ngrene  nje cope mish nga pjata.-Mezi po pres te shkel ne Tirane dhe te shetise me kete bukutroshen kapricoze ketu.

-Marsel do shkojme ne Tirane per te mesuar jo per t’u tallur ti!-tha Juna gjithe inat duke i hedhur  syte nga kemisha e njollosur e tij.

Te dy  Marseli dhe Gabri e kishin mbledhur mendjen qe ne Tirane do jetonin gjithe lirine e tyre, aq me pak kur kishin dhe te dashurat aty.

-Liri, ca para, personi qe une dua dhe nje qytet i pa njohur.-po thoshte Gabrieli, i cili dukej sikur po bente planin e gjithe vitit.-E ku ka me mire se kaq.

Elena nuk donte ti degjonte ato plane aq te largeta qe po bente i dashuri i saj, jo se ishte supersticioze e tepruar por sepse asnjehere nuk i ecte kur bente plane, Gabrielit gjithashtu.

-Zemer, mos bej plane, te jemi mire deri ne tetor  nuk dihet se cfare ndodh.

Elena kishte te drejte, Gabrieli mendonte te njejten gje, por ceshtja ishte se ai donte te gezonte, donte shume qe ti dhuronte vetes ca lumturi edhe pse ne menyre te tille. 

Bente plane duke shfrytezuar ate kohe aty, ne menyren me te kendshme te mundshme. 

Teksa Elena shijonte festen e fundit te matures se saj, Linda ishte mbyllur ne dhomen e saj dhe mendonte e trishtuar se si do te ishin ditet pas largimit te Elenes.  Ajo qe enderronte ishte qe Dona te bashkohej me djalin e saj dhe  ta linte te qete, sikur te mos egzistonte ,do ishte me e qete. 

Keshtu ajo do mund ti hidhte syte ndonjerit prej pretendenteve te saj.Teksa qendronte ne dhome degjone disa hapa qe shkelnin bute ne distancen nga dhoma e gjyshit per ne shtepine e Dones. 

U hap dera dhe ishte pikerisht njerka e saj qe hapi driten egerrsishte duke i vrare syte vogelushes se shtrire ne krevat.  Linda nuk hapi goje, thjeshte po shikonte si e habitur veprin e pa arsyeshem te njerkes. 

Duke qene se asnje veprim i saj nuk kishte nje arsye, Linda e justifikonte. 

-K