Dona u fut brenda ne qender te dhomes dhe tha:
-Ku eshte motra jote?!
-Ne Mbremje, -tha Elena
gjithe pafajsi.-Sot eshte mbremja e fundit e Matures!
Dona nuk po fliste, po
shikonte rreth e rrotull dhomes dhe ne fund tha:
-Shpresoj most e vij ne te gdhire, ia bera te
qarte qe dje.
Elena ishte ne dilem te
shkrepte ate ironin qe po mendonte apo jo?! Mendoi te fliste.
-Mos u merakos Dona,-tha ajo. Djali jot do ta
shoqeroj deri ne shtepi!
-Njerekes se saj i iku
fytyra, shqeu syte dhe po e shikonte fytyren e qete te Lindes!
-Erdhi fundi i mbremjes!
Gabrieli dhe Elena sapo ishin ulur dhe
po shfrynin nga lodhja e te kercyerit.
U
ulen afer Marselit dhe Junes te cilet po qendronin gjithe hund e buze me
njeri-tjetrin.
-Mos me thoni qe keni
per te ndenjur gjithe mbremjen keshtu?! –tha Gabri gjithe seriozitet.
-Mua po me mbyt ky ambjent ketu, me gjithe keta
njerez qe bejne sikur do ti marr shume malli!- tha Juna!
-Une them te levizim qe ketu, sapo te vij torta e madhe.-tha Marseli!
-E ku do shkojme?! -u hodh dhe tha Juna!
-Bejme xhiro larg qe ketu!-tha Gabrieli!
-Oh, jo jo,-kundershtoi Elena.-Nuk kemi per te shkuar asgjekundi, per me teper do vij dhe Luka! Me premtoi qe do vinte!
Marseli dhe Juna po shikonin pakesa te habitur!
-Eshte muhabet i gjate!-shpjegoi shkurt Elena fytyrave te habitura te miqeve te saj.
-Mire atehere, presim dhe Lukan dhe ikim qe kety?!
-Kush eshte Luka njehere?!-tha Juna gjithe habi dhe me nje ze qe terhoqi vemendjen e njerezve ne tavolinen tjeter!
-Luka eshte vellai im nga babai.-tha Elena me ze te ulet.
U degjuan disa thirrje habie dhe Elena qe e skuqur nuk po thoshte asnje fjale.
-Epo erdhi torta mblidhemi ne qender dhe me pas ikim.-tha Marseli gjithe entuziazem duke u perpjekur te hiqte mendjen prej saj!
0 commenti:
Post a Comment