Te gjithe maturantet u perlyen me torten e tyre dhe ato momente ndjeje vetem adoleshente qe qanin si femije te vegjel, perqafoheshin! Gabrieli bashke me Elenen dhe me miqte e tij dolen jashte festes se madhe, copat e tortes u ishin ngjitur ne cdo cep te trupit dhe po perpiqeshin ti hiqnin ngadale!
-M'u prish fustani!-protestoi Juna duke u drejtuar nga Marseli qe shikonte veten dhe kuptonte se ishte bere me keq se te gjithe aty!
-Dhe mendoni se do futemi ne makine ne kete gjendje?!-tha Gabrieli.-Ka per te me vrare babi!
-Do ikim ne kembe, bejme nje xhiro rreth rripit bregdetar dhe vijme pastaj!-nguli kembe Elena!
-Jo, do ikim me makine,-tha Marseli dhe Juna po ashtu.
Vetem Elena nuk donte te ikte, vetem ajo e ndiente se dicka mund te ndodhte dhe ngulte kembe gjate gjithe kohes, ai nuk duhet ti jepte makines, te pakten jo ate dite, pasi dhe pijet e shumta e kishin trrullosur.
-Gabri, ikim ne kembe, zemer, te lutem. Nuk ka gje dhe po te bejme nje shetitje, te thjeshte!-vazhdonte i thoshte Elena.
Gabrieli nuk e degjonte, donte ta kenaqte, te bente cmendurira ate nate, por parandjenja e Elens, e shtynte te mos vraponte akoma si nje adoleshent, sepse ajo periudhe gati po mbaronte dhe nuk duhej, sipas saj nuk duhej!
Ajo kishte frike se dicka do ndohte ate nate, e kishte parandjenje qe prej ditesh dhe ate dite, po perpiqej te frenonte dicka!
-Zemer, te pergjerohem, mos hip ne makine!-vazhdoi ajo te thoshte. -Nuk ta them kot, eshte parandjenja qe ma thote, jo une!
-Nuk ka per te ndodhur asgje, te betohem! Une nuk jam i pire moj zemer! Te betohem!-tha ai.
kur do kete pjese te tjera?
ReplyDeletee ndjej qe po vijne pjese jo te mira :(
ReplyDeletepjese tjeter plzzzz
ReplyDelete