Historia: Letra e Fundit- Part 71

Nga jashte dhomes degjoheshin te uleriturat e Gabrielit, dukej qarte qe e kishte marr vesh lajmin qe i kishte thene doktori. Ato uleritura dukeshin si nje vajtim, i therrnin ne shpirt si Junes, e cila kishte filluar te qante, ashtu dhe Marselit qe qellonte forte murin dhe perlotej ftohte!

-Kushedi cfare i kane thene!

-Kam shpresa, dicka do behet. Gabrieli nuk mund te qendroj invalid Juna! -tha ai i inatosur.

-E di zemer, prinderit e tij dicka kane per te bere, jam e sigurte! Po Elena pse dreqin po vonohet kaq shume, pikerisht tani qe Gabrieli ka me shume nevoje se kurre per ate!

-Po vonohet shume, duhet te kishte ardhur patjeter!

Ne moment nuk po degjoheshin me ulerima te Gabrielit! Nga brenda dhomes doli mamaja e tij qe po qante me ngasherim dhe ishte bere kulac duke fshire lotet!

-Zonje, gjithcka do shkoje mire.-i tha Juna duke e perqafuar forte dhe duke u dridhur bashke me te!-Gabrieli ka per t'ia dale!

-Ai eshte keq!-tha mamaja e tij.-Eshte shume keq! Nuk e di si do t'ia bej! Eshte shume keq, Juna , se ke idene si u be kur e mori vesh!

-E degjuam-tha Juna. Degjuam ulerimat e tij! Por shprese ka apo jo?!

-Jo , doktori thote qe nuk ka!

-Cfare_!! Mendon se do dorezoheni t'u besoni ketyre doktoreve ketu?!

-Absolutisht jo, do leviz gjithe guret e kesaj bote, qe te mund ta shikoj perseri djalin tim te eci! Do bej gjithcka!-tha ajo duke u mbytur ne lote!

Nje moment teksa mamaja e tij ishte fokusuar tek tavani, tha:

-Po Elena, ku eshte?!

Askush nuk iu pergjigj!

-Tani qe Gabrieli kishte me teper nevoje per te ajo nuk eshte?! Ku eshte?!

-Kishte nje problem zonje dhe iu desh te ikte.-tha Marseli bindshem!

-Nuk mendoj se mund te kete ndonje dicka me te rendesishme se kaq. -tha ajo!