Historia: Letra e Fundit- Part 74

Elena nuk donte te largohej, per me teper ndjehej ne faj. E kishte braktisur Gabrielin ne momentin kur ai kishte me shume nevoje per te. I binte telefonit te Gabrielit por dilte i fikur.

-Eshte e kot ta provosh! Nuk te pergjigjet!

-Kam numrin e mamase se tij!-tha Elena ne nje moment e entuziasmuar.

I ra numrit te mamase se tij me zemren qe i rrihte forte, derisa ne nje moment u pergjigj.

-Kush je ti?!

-Jam Elena, zonje! si ehste Gabrieli!

-Ah, me gjithe respektin qe kam per ty Elena,-tha ajo me ze te eger.-po te ishe e merakosur nuk e lije vetem Gabrielin te therriste emrin tende gjithe mengjezin!

Dhe pas atyre fjaleve degjoi tingujt e mbylljes se telefonit.

-Ma mbylli.-tha ajo duke lotuar me shpejtesi.-Nuk me tha asgje.

Juna e dinte dhe e priste nje reagim te tille, te pakten pasi ishte shprehur ne mengjes. Elena qante dhe e deshperuar pyeste, Junen dhe Marselin qe nuk benin gje tjeter veçese e ngushellonin dhe e justifikonin duke i thene se asgje nuk kishte ndodhur!

-Nuk ju besoj, po perse nuk ia shpjeguat?!-vazhdonte dhe thoshte ajo!

-Sepse nuk kishim si t'ia thoshim! Na beso! Elena, Gabrieli kerkonte gjithe kohes ty!

-Po perse e larguan qe ketu?!

-Nuk e dime, nuk e dime perse?!-tha Marseli.

-Diçka i ka ndodhur, jam e sigurte! Sepse nuk kishin arsye ta leviznin, po tani si do lidhem me te?!

-Nuk e di!-tha Juna.

Luka kishte shkuar ne shtepine e Dones dhe aty e priste Linda! 

-More vesh gje?!- e pyeti ajo sapo hyri ne shtepi.

-Asgje, po Elena nuk eshte ketu?!

-Jo, ka gati gjysem ore qe ka ikur. Na u desh te benim disa pune sepse Dona...

-Cfare?! Elena ishte e drobitur, fjeti ndopak.

-Jo Luka jo, sistemuam shtepine! Ne qoftese nuk e rregullonim nuk kishte per te dale, madje as te shikonte Gabrielin!

Atij nuk i besohej!