Po sikur te shkojme dhe ta shikojme, si eshte!-tha Juna teksa prinderit e Gabrielit u larguan duke lene tek dera vetem nje infermiere!
-Nuk besoj te na lejojne te futemi por do perpiqemi.-tha ai.
Te dy u drejtuan drejte deres se dhomes ku qendronte Gabrieli kesaj rradhe gjysem i zgjuar! Infermierja nuk protestoi por i la qe te dy vetem per pak minuta.
Qenka zgjuar!-u degjua nje klithme e Junes.
Gabrieli u permend pak, dhe po shikonte nga ajo.
-Ku eshte Elena?! -tha ai sapo pa dy miqte e tij shendoshte e mire.
-Elena eshte mire vlla!-tha Marseli,-ka shkuar ne shtepi te nderrohet dhe do vij nga momenti ne moment.
-Mos genje!-i tha ai prerazi,-ku eshte?! I ka ndodhur gje?!
-Jo eshte si kokrra e molles, vllacko, vetem ti mbetesh qe te behesh mire. Cfare te dhembe-i tha Juna me zerin e embel.
-Nuk ndjej kembet,-tha ai me ze te ngjirur dhe duke e bere Junen te fillonte te qante-Nuk mundem, madje me duket sikur me jane therrmuar kembet!
-Cfare thua?!-tha Marseli, normalisht qe je shume mire, as mos e vri mendjen fare!Dhe ne qoftese ka ndonje problem te vogel, gjithcka do zgjidhet.
-Po Elena?!- vazhdonte thoshte ai!-Dua ta shikoj! Dua te sigurohem qe ajo eshte mire.
-Do ta shikosh vlla! Do behesh mire dhe gjithcka do kaloj, mos e vri mendjen! Je ne jete, kjo ka rendesi.
-Une nuk ndjej kembet, cfare thua se do behet mire? Per kete eshte larguar ajo, sepse ka marr vesh se nuk eci dot?!
-Ej, budalla!-tha Marseli!-Cfare thua?! Ti e di qe Elena te adhuron, pastaj ku e di ti qe nuk ecen dot?!
-Perse nuk u larguat ju atehere dhe vetem ajo?!
Gabrielit i ishte ngulitur ne koke se Elena ishte larguar per kete fakt, por ne fakt gabonte! Elena ishte ne nje lufte te hapur me njerken e saj tashme!
tjeter ?>
ReplyDelete