Sekretarja bashke me fletet ne dore po afrohej drejte grumbullit te nxenesve qe kishin mbushur oborrin e vogel te shkolles dhe po prisnin gjithe ankth.
-Kemi fituar, jam shume i sigurte.-tha Marseli duke shtrenguar doren e Junes dhe Te Elenes qe po dridheshin gjithe ankth.
-Mjafte Marsel, mos na i bej ters!-tha Juna.
Sekretarja filloi te lexonte emrat!
4 ore me vone!
-Fituam, jemi te gjithe ne Tirane! Po Gbrieli im?! Po ai?! -tha elena duke delltitur nje patate te skuqur ne fast-food-in e qytetit.
-Do behet diçka, mos u merzit! Gabrieli heret apo vone do shfaqet!
Situata po behej vertet serioze, kishte kaluar mjafte kohe dhe askush nuk dinte asgje. Madje dhe Marseli e Juna pyesnin veten se çfare mund t'i kishte ndodhur Gabrit pas lajmit qe kishte marr vesh.
Elena u shkeput nga miqte e saj, pa aspak gezim se kishte fituar Ekonomiks ne Tirane dhe mberritit ne shtepi. Ne pjesen tjeter te shtepise u ndesh me Donen qe po e shihte si e trembur, por nuk ia vari shume, i ziente koka dhe rendesia e Dones ate moment ishte pertoke!
-Cfare ndoshi?!-tha Linda sapo hyri ne Shtepi.
-Asgje, fitova ate qe deshiroja, per kaq shume kohe.-tha Elena, me ze te ulet,-dhe humba ate qe kam dashur gjithe kesaj kohe!
Linda iu sul duke e perqafuar forte, aq sa Elena mezi po merrte fryme.
Te dyja vajzat e ndjenin veten me vetem se kurr. Rrethi i tyre familjar ishte i coptuar, mungonte, mami, mungonte babi, mungonin perqafimet e tyre ne ato momente. Dashuria e motres nuk mjaftonte aq sa te mbushte ato boshlleqe te familjareve te saj.
-Kam me shume nevoje se kurre per te1-tha ajo teksa shpertheu ne lote mbi supin e motres se saj.
-Mjafte, Elen, gjithçka ka per te shkuar mire, zemer e motres, mos u merakos. Edhe ne qofte se Gabri vazhdon jeten e tij keshtu papritur, mendo qe nuk je vetem!
-Une vetem jam.-tha ajo duke i hedhur syte fotos se vjeter te familjes dy metra me tutje!
0 commenti:
Post a Comment