Historia: Letra e Fundit- Part 79

Gabrieli kishte kaluar edhe nje dite tjeter nen terapi. Gjendja e tij shendetesore ishte rregulluar, por kishte nje problem mjafte te rende, ashtu si e konsideronte ai. Nuk do mund te cete dot. I dukej fundi i botes, i dukej vetja i pavlere, i pafte. Mendimet tek Elena shkonin shume pak. Invaliditeti e kishte bere egoist dhe te parsyeshem. E kishte shnderruar komplet, nga ai djali i qete dhe i edukuar, ishte kthyer ne nje person agresiv qe shihte kembet e tij qe nuk leviznin vendit dhe fillonte urrente veten.
Gabrieli po qendronte ne dhome, pak me i qete se gjithe paraditen e shumepritur per te marr rezultatet. Tashme per te, dites se shumepritur i kishte humbur rendesia, nuk kishte me as Tirane, as Dashuri, as lumturi. Ceshtja qendronte shume here me e thelle, behej fjale per jeten e tij. Pjese e te cilit nuk po kujtohej dhe Elena!

4 Muaj me vone!

Kishin kaluar plote kater muaj qe nga momenti kur Elena kishte marr lajmin se bashke me tre miqte e saj, do te shkolloheshin ne Tirane. Kishte kaluar nje kohe plote kriza, por per Elenen mbeshtetja e kumbareve te saj ,Dianes dhe Mondit kishin qene shpetimi per ata!  Ishte dashur nje kohe e gjate qe elena mos te priste çdo moment per dite te tera, te binte teoefoni dhe te degjonte nje ze. Kishte qendruar me nete te tera me shpresen se do merrte nje pergjigje, apo nje konfirmim se gjithçka ishte mire. Kudo i kishte shkuar mendja, ndoshta mos kishte vdekur, ndoshta kishte pesuar nje aksidente, por e kishte mbledhur mendjen teksa kishte degjuar miqte e saj qe Gabrieli kishte perfunduar jashte shtetit!